Wednesday, December 14, 2011

Өнгө

Хараар муухай нүдээ будсан
Бүсгүйн ширтэлт
Бор хоногийн гашуунд
Хорсоод- нүдээ анивал тайвширна

Хөх – хуурамч тэнгэрийг
Зураад, зургандаа дурлаад
Ногоон – тархитай согтуу нөхрөө
Зорьж ирэхийг нь хэзээ ч хүлээхгүй

Улаан – баатарын гудамжаар
Уусан шилийг нь түүж, тамхи аваад
Утаа баагиулан татаж дуусахад
Улбар шар- нар үүрд жаргасан байна.

Цагаахан- сэтгэл моодноос гарахад
Ядуу ухаантанд гишгэх газар нь үгүйлэгдээд
 Цэнхэр- энэ дэлхийгээс Монголоо үзэн ядсанаас
Яг одооноос сүнсгүй нэгэн болж алхана

Саарал- чоно тэнгэрийн зүүдэнд улихад
Эр хүн уйлж байгаа юм шиг санагдаад
Тас хар- авс руу биегүй сүнс аль хэдийн шургалахад
Эмэгтэйн зурсан зураг ямар ч өнгөгүй, шал утгагүй
/2009.01.23/ 

Monday, December 12, 2011

Гуниг-миний эхлэл


Ертөнц- нар, сар бас сүнсийг шүтнэм
Ердөө харин би ганцаар гунигийг хүснэм

Хөгшин нарны тамлал мэт ээлт
Би мөнх шөнийн гүнд л амар амгалан
Гунигтай жаргадаг шигээ гунигтай мандтугай
Харин би тэр мөчид сар амрагийн шүлэг тэрлэнэ.

Сар сохор лугаа хийгээд мөн үнэний хэлтэрхий
Гунигтай тачаадаад шөнөд намайг сэрээлээ
Гурван шөнө олон янз сар чамайг харсангүй
Сохор гэдэг нь худал, ийм бөгөөс сүнслэг хувьтай

Сүнс моддын гүнээс урган гарч
Сар нарыг аргадан гуйлга гуйн сүүтийхүй
Бас тэдний сүнстэй гуниг хүүрнэхийг хүснэм
Бүүр эсвэл эхлэл агаад төгсгөлийн үнэн болон орших

Ертөнц- нар, сар бас сүнсийг шүтнэм
Ердөө харин би ганцаар гунигийг хүснэм

Гунигладаггүйсэн бол надад бодох ухаан үгүй
Гунигладаггүйсэн бол надад хайрлах сэтгэл алга
Гуниглахдаа би бусдын зовлон, ирэх зовлонг өрсөж шүүнэм
Гуниг минь харин солгой гартны үгэн хэлхээ болон тайтгарнам.

Гуниг чи агуу юм аа.

/2007.05.08/

Sunday, November 20, 2011

Өвөл цас будрах нь
Үзэмж төгс охины царай мэт
Үмхлэн авч мэдрэхүй цэвдэг агаад амт үгүй
Өнгө хуурамч ажээ

Thursday, May 26, 2011

Ганц шар навч,,,

Ганц шар навч амьсгал хураахдаа шивнэхүй
Гуниг чиний ухаарлын эхлэл гэж
Гарцаагүй ээ, надад гомдсон нэгний сэтгэл шиг юм.

Saturday, May 14, 2011

Чинийхээ нүднээс...



Чинийхээ нүднээс

Нулимс олж харлаа

Нулимсан дунд

Ганц загасчин бий

Далай шиг их нулимс

Загасчин хэнэггүй нь аргагүй шүүрдсээр л

Загасчны торонд

Нэгэн гэгээн гуниг оржээ

Гуниг өгүүлрүүн

Би бол чи юм хэмээн

Загасчин боджээ

Загас болж төрөх минь яалаа гэж…

\ 2009.07.25 \

Tuesday, May 3, 2011

,,,







Чармай нүцгэн тэнгэр ээ
Хувцасаа өмсөөч
Би бүүр даарчихлаа

Sunday, May 1, 2011

Багш бид хоёр

Оюутан ахуй цагаа эргээд бодоход энэ хүнтэй учирсан минь, энэ эрхэм хүний шавь хэмээгдэн явсан минь л хамгаас үнэтэй, сайхан дурсамж юм даа.

 Тэр л үедээ би дахин мэндэлсэн билээ. Түүний үг жинхэнэ яруу найрагчийн үг, түүний сэтгэл жинхэнэ яруу найрагчийн сэтгэл...

  
 Буман хүний амьсгалыг сорох гэж ангайсан

 Бууны аман дээр     

Алтан хараацай үүрээ засна

Аяа энэ ИРЭЭДҮЙ ЦАГ

                          /Ломбын Нямаа/